Herken je dat gevoel, wanneer je plots merkt dat het lijkt dat verschillende zaken die je meemaakt met mekaar gerelateerd zijn? Het thema ‘perfectionisme’ wordt de laatste weken constant in mijn schoot geworpen, mogelijk dat de kosmos me iets wil vertellen 😉 Het thema speelt oa. veel actiever bij heel wat van mijn coachees, waardoor ik onlangs het boek van Marcel Hendrickx ‘Zeg me dat ik oké ben’ heb gelezen. Deze man is momenteel toch een belangrijke figuur binnen Vlaanderen rond het topic ‘perfectionismecoaching’. Hij is net als ik NLP geschoold en heeft een techniek ontwikkeld die opgebouwd is met NLP technieken waarbij er gewerkt wordt met het onderbewuste. Het boek was best interessant om te lezen en als je twijfelt of je al dan niet aan ‘perfectionisme lijdt’, het boek is een aanrader! Ondertussen woonde ik ook een infosessie bij die door hem gegeven werd. Boeiend! Ik ben ervan overtuigd dat deze methodiek zeer helpend kan zijn voor mensen die echt vast zitten in dit patroon. Het is een methodiek die aan de slag gaat met je onderbewuste, waardoor je heel duurzame effecten kan krijgen. Let wel, de burnout die je hebt ontwikkeld ligt niet énkel aan jouw perfectionistische kantje! Omgevingsfactoren versterken dit ook! Hendrickx heeft ondertussen trouwens een nieuw boek uit: ‘Burnout begint in de kleuterklas’. Die heb ik dus ondertussen en huis gehaald en staat dus op mijn (gigantisch) lijstje van boeken die ik nog wil lezen!
Nadat ik ‘Zeg me dat ik oké ben’ had gelezen, heb ik nog eens een echte roman vastgepakt. Het werd ‘Kom hier dat ik u kus’ van Griet Op de Beeck. Wauw! En wat een parallel met het boek over perfectionisme! Je leeft gedurende de hele roman mee in het hoofd van iemand die dit perfectionismepatroon aan het ontwikkelen is. Het leest als een trein en is absoluut prachtig. Als je dus denkt, een ‘theoretisch’ boek over perfectionisme trekt me niet zo aan, maar het thema boeit me wel, het boek van Op de Beeck is écht een aanrader!
En wat neem ik mee als ‘les’ uit deze twee boeken? Leer jezelf liefhebben, voor jezelf te zorgen, jezelf minstens zo belangrijk te vinden dan de anderen. Het zal je deugd doen…
Misschien nog leuk als afsluitertje, luister eens naar dit liedje. Het wordt gezongen door een Nederlandse man, wat voor mij wel een beetje stereotypisch werkt, maar luister vooral naar de tekst, want die Hollander heeft verdomme gelijk!
Liefs,
Laura
