Over het volgen van wat je hart aangeeft, een piekerend brein en het versterken van mekaar
Niet zo lang geleden las ik een artikel op jobat.be over een journaliste (Natacha Michiels) die een boek uit ging brengen met de leuke titel: ‘Kantoor Kafka’. Het boek ging over haar eigen ervaringen binnen verschillende bedrijven, en hoe ongelofelijk energievretend sommige gewoonten en systemen waren voor haar. Zij besloot uiteindelijk om haar werkgever te verlaten en gooide haar loopbaan over een totaal andere boeg. Was het omdat deze dame in het nabijgelegen Kontich woont? Was het omdat ik ook plots andere keuzes maakte in mijn loopbaan? Was het omdat ik dagelijks vergelijkbare kafkaiaanse verhalen hoor van mijn coachees? Was het omdat ook zij regelmatig blogt? Maakt niet uit wat de trigger was, maar voor ik het wist was ik een berichtje naar Natacha aan het schrijven, of we eens konden samenzitten en misschien mekaar zouden kunnen versterken? Toen ik op ‘send’ drukte begon mijn brein echter tegen te sputteren… Waarom deed ik zoiets onbezonnen? En wat zou ik aan haar moeten vertellen? En hoe pretentieus is het wel niet van mij om te denken dat we zouden kunnen samenwerken? Dat is wel een schrijfster die een eigen boek op de markt kan brengen! Of misschien is het gewoon een heel slecht boek, want ik heb het zelfs nog niet gelezen! Hier zal zeker toch niets uit voortvloeien… Maar 2 uur later zat er al een mailtje in mijn mailbox. Natacha wou heel graag eens afspreken!
En vorige week hebben we effectief samengezeten! Het was een heel fijn gesprek, super gezellig en lekker constructief. Natacha en ik hebben namelijk plannen gemaakt samen! Welke plannen dit precies zijn, dat houden we nog even voor ons. Wel heb ik ondertussen stappen genomen om een en ander in beweging te krijgen, zodat we onze plannen ook kunnen uitvoeren. Keep ya posted!
Het boek is trouwens een aanrader! Het leest super vlot en het is echt een o-zo-herkenbaar verhaal van hoe het niet moet binnen organisaties… Het is geen typisch ‘help-jezelf’ boek, maar een grappig en ontspannend verhaal dat onrechtstreeks toch versterkend werkt op het geloof in je eigen kunnen en dat er wél een uitweg is. Het boek van Natacha kan je oa. hier kopen.
En wat neem ik mee uit deze ervaring? Volg je hart en luister minder naar je twijfel-brein. Soms moet je gewoon op je gevoel afgaan en zien hoe het verder loopt. Sneller in beweging komen en minder alle pro’s en con’s afwegen. En sommige zaken lopen minder goed af, en andere dan weer onverwacht goed! Op die manier krijg je een betere balans tussen denken en voelen, en werken je brein en je hart meer samen!
Bovendien merk ik dat het mij als ‘totaal-geen-netwerker’ (zucht, I know…) toch in een soort van ‘netwerk-modus-die-past-bij-wie-ik-ben’ brengt. Ik heb ondertussen namelijk met nog een aantal andere mensen hier in de regio contacten gelegd om ook met hen te zien hoe we mekaar kunnen aanvullen en versterken. Want door samen te werken met andere experts hier in de buurt kan ik mijn klanten beter verder helpen én moet ik niet alles zelf kunnen (dat perfectionistisch trekje van mezelf… laat ons daar een volgende keer eens over bloggen!) 😉
Liefs,
Laura
